Sygn. akt II AKzw 0000/18

POSTANOWIENIE

Dnia 00 grudnia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w B II Wydział Karny w składzie:

                                              Przewodniczący           : SSA J S

                                              Protokolant                 : B M

przy udziale prokuratora K C

po rozpoznaniu w sprawie T  G s. W

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł

z dnia 00 listopada 2018 r., sygn. akt II 1 Kow 0000/18

w przedmiocie warunkowego  zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a:

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

           Postanowieniem z dnia 00.11.2018 r. Sąd Okręgowy w Ł odmówił udzielenia skazanemu T warunkowego zwolnienia z odbywania reszty kary 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w J w sprawie II K 000/17.

           Rozstrzygnięcie to zaskarżył obrońca skazanego, który zarzucił mu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, polegający na uznaniu, że skazanemu należy wystawić negatywną prognozę kryminologiczno-społeczną, podczas gdy z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że odbywa on karę w systemie programowego oddziaływania, funkcjonuje prawidłowo w zakładzie karnym, a pomimo krótkotrwałego pobytu w warunkach więziennych był już nagradzany regulaminowo,co w połączeniu z deklarowanym wsparciem najbliższych winno stanowić podstawę do wystawienia mu pozytywnej prognozy kryminologiczno-społecznej i udzielenia warunkowego zwolnienia. Skarżący wniósł o zmianę tego orzeczenia i udzielenie T warunkowego zwolnienia. 

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy stwierdził, że prognoza kryminologiczno-społeczna dotycząca T pozostaje negatywna, co uniemożliwia jego warunkowe zwolnienie. Przy orzekaniu Sąd ten miał na uwadze zarówno okoliczności pozytywne dla skazanego, jak i negatywne, wynikające z opinii penitencjarnej i akt sprawy.

Sąd Apelacyjny, po zbadaniu zgromadzonych w sprawie dowodów uznał, iż ocena dokonana przez sąd I instancji jest prawidłowa.

Skazany ma do odbycia krótkoterminową karę pozbawienia wolności, których koniec jest bardzo bliski. Biorąc jednak pod uwagę stopień jego demoralizacji wynikający z wielokrotnej karalności i okoliczności popełnionych przestępstw, a także przeciętne efekty resocjalizacji w zakładzie karnym, brak jest podstaw do uznania, że skazany zasłużył na wcześniejsze opuszczenie zakładu karnego. Na prognozę jego przyszłego zachowania negatywnie wpływa także zupełnie bezkrytyczny stosunek do popełnionych przestępstw.

Z tych też względów, nie znajdując podstaw do ewentualnego zdyskwalifikowania zaskarżonego postanowienia, Sąd Apelacyjny orzekł jak wyżej.