AKTUALNOŚCI

Sygn. akt IV Kzw 000/19  

POSTANOWIENIE

Dnia 23 maja 2019 roku

Sąd Okręgowy w B IV Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych w składzie:

Przewodniczący – sędzia SO M P

Protokolant- U M

przy udziale prokuratora E O

po rozpoznaniu zażalenia obrońcy skazanego T O na postanowienie Sądu Rejonowego w B z dnia 3 kwietnia 2019 roku, sygn. akt III K 000/17 ( III Ko 000/19) w przedmiocie odmowy zmiany sposobu wykonywania środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów w trybie art. 182 a § 1 k.k.w.

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

zmienić zaskarżone postawienie w ten sposób, że orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w B z dnia 4 października 2017 rok, sygn. akt III K 000/17 wobec skazanego T O środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wykonywać  w dalszym ciągu  w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych niewyposażonych w blokadę alkoholową.

 UZASADNIENE

Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2019 roku Sąd Rejonowy w B powołując się na przepis art. 182 a § 1 k.k.w. nie uwzględnił wniosku obrońcy skazanego T O w przedmiocie zmiany sposobu wykonywania środka karnego zakazu  prowadzenia pojazdów orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w B z dnia 3 kwietnia 2019 roku, sygn. akt III K 000/17, poprzez udzielenie zezwolenia na jego dalsze wykonywanie w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych niewyposażonych w blokadę alkoholową.

Zażalenie od powyższego postanowienia wywiodła obrońca skazanego. Rozstrzygnięciu temu zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym przekonaniu, że w stosunku do skazanego nie można postawić pozytywnej prognozy kryminologiczno- społecznej, podczas, gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego prowadzi do wniosku zupełnie przeciwnego, a z treści wniosku nie wynika wygoda skazanego, jak również zachowanie skazanego prowadzi do odmiennych wniosków.

Wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie o dalszym wykonywaniu tego środka w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych niewyposażonych w blokadę alkoholową.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

            Zażalenie  obrońcy skazanego jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Rozpoznając środek odwoławczy sąd drugiej instancji dokonuje kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia, a zakres tej kontroli odwoławczej obejmuje dwa aspekty. Pierwszy dotyczy prawidłowości zaskarżonego rozstrzygnięcia, a więc sprawdzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym, sprawdzenia jego zasadności (zgodności z prawdą materialną) drugi natomiast sprawdzenia trafności i sprawiedliwości rozstrzygnięcia.

Dokonując powyżej wskazanej oceny Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska Sądu Rejonowego w kwestii przyjęcia, że skazany T O z uwagi na charakter popełnionego przestępstwa, a przy tym wagę naruszonej przez niego podstawowej zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jaką jest zasada bezwzględnej trzeźwości nie zasługuje na udzielenie mu dobrodziejstwa zezwolenia na dalsze wykonywanie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych niewyposażonych w blokadę alkoholową.

Zmierzając do uzasadnienia tak odmiennej oceny skazanego T O pod kątem spełniania przesłanek z art. 182 a § 1 k.k.w. przywołać należało treść tego przepisu stanowiącego,  że jeżeli zakaz prowadzenia pojazdów był wykonywany przez okres co najmniej połowy orzeczonego wymiaru, a w przypadku zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonego na podstawie art. 42 § 3 lub 4 k.k. przez okres co najmniej 10 lat, sąd może orzec o dalszym wykonywaniu tego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów niewyposażonych w blokadę alkoholową, o której mowa w art. 2 pkt 84 ustawy z dnia 20 czerwca 1994 r.- Prawo o ruchu drogowym, jeżeli postawa, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz zachowanie w okresie wykonywania środka karnego uzasadniają przekonanie, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę nie zagraża bezpieczeństwu w komunikacji.

Decyzja odnośnie spełnienia bądź niespełnienia przez skazanego przesłanek do zamiany formy wykonywania środka karnego unormowanej w przepisie art. 182 a § 1 k.k.w., jakkolwiek zawsze fakultatywna, prócz spełnia warunków formalnych w postaci upływu stosownego okresu wykonywania zakazu prowadzenia pojazdu ( które T O  bezsprzecznie spełnił) wymaga przeanalizowania jego postawy, właściwości i warunków osobistych oraz zachowania w okresie wykonywania środka karnego.

Analiza tych okoliczności  powinna odpowiedzieć sądowi na pytanie, czy w przyszłości, po zmianie sposobu wykonywania zakazu prowadzenia pojazdów, istnieje pozytywna prognoza, co do tego, że prowadzenie przez skazanego pojazdu nie będzie zagrażało bezpieczeństwu w komunikacji. Jednak mimo oceny, iż taka prognoza istnieje, sąd nie ma obowiązku postąpić w myśl art. 182a § 1 k.k.w., jeżeli sprzeciwiają się temu np. okoliczności popełnienia czynu, jego negatywny odbiór społeczny itp. ( vide: komentarz do art. 182 a k.k.w. Kodeks karny Wykonawczy. Komentarz pod red. K.Postulski, opubl. w LEX).

Dokonując przedmiotowej analizy Sąd Okręgowy dostrzegł, że popełnione przez T O przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k., za które został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w B z dnia 4 października 2017 roku, sygn. akt III K 000/17 miało wymiar incydentalny. Nigdy wcześniej ani później nie naruszył, bowiem porządku prawnego. Brak jest przy tym informacji poświadczających, aby miał on w chwili obecnej problem z alkoholem ( nigdy nie przebywał w izbie wytrzeźwień). W kontekście powyższego obrońca trafnie przy tym podnosi argument, że skazany przez cały okres, który upłynął od wydania wyroku był uczestnikiem drogi publicznej, kierując pojazdami kategorii C i C +E, które nie zostały objęte zakazem i nie naruszył zasad bezpieczeństwa. W przekonaniu obrony nie brak mu przy tym krytycyzmu wobec popełnionego czynu, jak i motywacji do życia w zgodzie z obowiązującymi normami prawnymi. Zgodzić należy się też z obroną w kwestii argumentacji, że rozważania czy dobrodziejstwo instytucji z art. 182 a § 1 k.k.w. będzie wiązać się z wygodą dla skazanego są bezprzedmiotowe. Zdaniem Sądu skazany spełnił wszystkie warunki ( formalne i materialne), aby skorzystać z tego dobrodziejstwa i winno mu ono zostać udzielone. W jego przypadku nie powinny sprzeciwiać się temu okoliczności popełnienia przestępstwa, ani negatywny odbiór społeczny. W tym miejscu po raz kolejny podkreślić należy, iż popełniając ten czyn w dacie 22 lipca 2017 roku, po raz pierwszy i ostatni wszedł w konflikt z prawem, a wykazane u niego stężenie alkoholu nie było znaczne ( 0,32 mg/ l alkoholu w wydychanym powietrzu).

Dlatego też Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie i orzekł jak w sentencji. 

adwokat Białystok, obrońca, pełnomocnik,

Sąd Okręgowy, Sąd Rejonowy, zakaz prowadzenia pojazdów