AKTUALNOŚCI

Sygn. akt IV Kzw

POSTANOWIENIE

Dnia X sierpnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku IV Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych w składzie:

Przewodniczący– sędzia SO M

po rozpoznaniu zażalenia obrońcy skazanego R XXX na postanowienie Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia XX maja 2018 roku, sygn. akt XV K… ( III Ko…) w przedmiocie odmowy zmiany sposobu wykonywania środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów w trybie art. 182 a§ 1 k.k.w.

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowieniew ten sposób, że uwzględnić wniosek obrońcy skazanego R XXX i orzec, że środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczony wobec niego wyrokiem Sądu Rejonowego w  Białymstoku z dnia XX sierpnia 2016 roku,sygn. akt XV K … będzie w dalszym ciągu wykonywany w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych niewyposażonych w blokadę alkoholową.

UZASADNIENE

 Postanowieniem z dnia XX maja 2018 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku – procedując na podstawie art. 182 a § 1 k.k.w. nie uwzględnił wniosku obrońcy skazanego R XXX o zamianę sposobu wykonywania środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych– orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia XX sierpnia 2016 roku, sygn. akt XV K … - na zakaz prowadzenia pojazdów niewyposażonych w blokadę  alkoholową.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył obrońca skazanego. Rozstrzygnięciu temu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym przyjęciu, ze podjęcie przez skazanego R XXX terapii dla osób uzależnionych jest spowodowane jedynie chęcią odzyskania uprawnień do kierowania pojazdami oraz, że skazany nie wyciągnął wniosków ze swojego dotychczas nagannego zachowania, a podjęte przez niego działania jawią się jako prowizoryczne, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego prowadzi do wniosku przeciwnego, a z treści zaświadczenia nie wynika jaka motywacja towarzyszyła skazanemu podczas zapisywania się na terapię.

Wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie o dalszym wykonywaniu tego środka w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych niewysposażonych w blokadę alkoholową.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy skazanego jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Rozpoznając środek odwoławczy sąd drugiej instancji dokonuje kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia, a zakres tej kontroli odwoławczej obejmuje dwa aspekty.Pierwszy dotyczy prawidłowości zaskarżonego rozstrzygnięcia, a więc sprawdzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym, sprawdzenia jego zasadności(zgodności z prawdą materialną) drugi natomiast sprawdzenia trafności i sprawiedliwości rozstrzygnięcia.

Dokonując powyżej wskazanej oceny Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska Sądu Rejonowego w kwestii przyjęcia, że skazany R XXX nie zasługuje na udzielenie mu dobrodziejstwa zezwolenia na dalsze wykonywanie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych niewyposażonych w blokadę alkoholową.

Zmierzając do uzasadnienia tak odmiennej oceny skazanego R XXX pod kątem spełniania przesłanek z art. 182 a § 1 k.k.w. przywołać należało treść tego przepisu. Przepis ten stanowi, że jeżeli zakaz prowadzenia pojazdów był wykonywany przez okres co najmniej połowy orzeczonego wymiaru, a w przypadku zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonego na podstawie art. 42 § 3 lub 4 k.k. przez okres co najmniej 10 lat, sąd może orzec o dalszym wykonywaniu tego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów niewyposażonych w blokadę alkoholową, o której mowa w art. 2 pkt 84 ustawy z dnia 20 czerwca 1994r.- Prawo o ruchu drogowym, jeżeli postawa, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz zachowanie w okresie wykonywania środka karnego uzasadniają przekonanie, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę nie zagraża bezpieczeństwu w komunikacji.

Analiza  postawy, właściwości i warunków osobistych skazanego oraz jego zachowania w okresie wykonywania środka karnego powinna odpowiedzieć sądowi napytanie, czy w przyszłości, po zmianie sposobu wykonywania zakazu prowadzenia pojazdów, istnieje pozytywna prognoza, co do tego, że prowadzenie przez skazanego pojazdu nie będzie zagrażało bezpieczeństwu w komunikacji. Jednak mimo oceny, iż taka prognoza istnieje, sąd nie ma obowiązku postąpić w myśl art. 182a § 1 k.k.w.,jeżeli sprzeciwiają się temu np. okoliczności popełnienia czynu, jego negatywny odbiór społeczny itp. ( vide: komentarz do art. 182 a k.k.w. Kodeks karny Wykonawczy. Komentarz pod red. K. Postulski, opubl. w LEX).

Dokonując przedmiotowej analizy Sąd Okręgowy dostrzegł, że R XXX zarówno przed jak i po dniu XX marca 2016 roku, a konkretnie dniu, w którym w dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 178 a§ 1 k.k., za które wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia XX sierpnia 2016 roku, sygn. akt XV K … nie naruszył porządku prawnego. Miał on wprawdzie problem z nadużywaniem alkoholu, o czym dobitnie świadczy nie tylko charakter i okoliczności popełnionego przez niego przestępstwa, ale i, na co zwrócił uwagę Sąd Rejonowy, jego kilkukrotny pobyt w izbie wytrzeźwień; niemniej okoliczność ta nie może być dla niego dyskredytująca wobec udokumentowanego fakt, iż od dnia XX października 2017 roku uczestniczy on w terapii dla osób uzależnionych od alkoholu (vide: zaświadczenie z NZOZ  k. 116).  R XXX podjął walkę z nałogiem alkoholowym, a motywacja, którą się wówczas kierował, nie ma w tej sprawie kluczowego znaczenia. Istotne są bowiem wyłącznie efekty przedmiotowej terapii, to jest toczy zaprzestał spożywania alkoholu.  Z oświadczeń, które składał w toku postępowania wykonawczego w tej sprawie ( k.104), potwierdzonych w zażaleniu wynika, że obecnie nie nadużywa alkoholu, a uczęszczanie na terapię ma mu jedynie dopomóc w niepowrocie do nadużywania alkoholu. Przekonuje, że poczynione przez niego pozytywne zmiany w zachowaniu mają trwały i nie wymagają dalszego umacniania poprzez dolegliwość stosowania się do środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.Zapewnieniom  tym można uwierzyć. Zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jest wobec niego wykonywany od dnia X grudnia 2016 roku, a okoliczność ta jest dla niego tym bardziej dolegliwa dlatego też ogranicza go w samodzielnym prowadzeniu działalności gospodarczej.R XXX dąży do ustabilizowania swojej sytuacji życiowej. Uiścił orzeczoną wobec niego w tej sprawie karę grzywny, świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej oraz całość kosztów sądowych.  Wydaje się zatem, iż jest on świadom naganności swojego dotychczasowego zachowania i posiada motywację dożycia zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi.

Wiedziony powyższym Sąd Okręgowy zmienił postanowienie Sądu Rejonowego uznając, że orzeczony wobec skazanego R XXX zakaz prowadzenia pojazdów winien być w dalszym ciągu wykonywany jako zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych niewyposażonych w blokadę alkoholową i orzekł jak w sentencji.