AKTUALNOŚCI

Sygn. akt III Kop 00/19

POSTANOWIENIE

                                                                              Dnia 7 sierpnia 2019 roku                         

Sąd Okręgowy w B w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:    SSO M R 

     Protokolant:            E T

przy udziale Prokuratora    M  Ż

po rozpoznaniu sprawy P L

skazanego wyrokiem Sądu Okręgowego w Halden z § 232 ustęp 2  i §231 ustęp 1  norweskiego kodeksu karnego z wniosku w przedmiocie orzeczenia o kwalifikacji prawnej czynu i karze podlegającej wykonaniu na podstawie art. 9 ust. 1 lit. a  i art.10 Konwencji o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983 roku (Dz. U. z 1995r. Nr 51, poz.279) i art.611c k.p.k.

p o s t a n a w i a:

1.    określić kwalifikację prawną czynu, za który skazano P L wyrokiem Sądu Okręgowego w Halden z dnia 00 marca 2018 roku,  według prawa polskiego wskazując, że czyn z § 232 ustęp 2  i §231 ustęp 1 norweskiego kodeksu karnego wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 55 §3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii;  

2.     określić karę podlegającą wykonaniu jako karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

3.   na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczyć okres rzeczywistego pozbawienia wolności w Norwegii  od dnia 12 lutego 2017 roku do 12 czerwca 2019 roku godzina 14.00 oraz okres tymczasowego aresztowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od 12 czerwca 2019r. , godzina 14.00 do dnia 7 sierpnia 2019r., godz.00.00;

4.    na mocy art. 611a§6 k.p.k. przedłużyć wobec skazanego P L s. J  tymczasowe aresztowanie do dnia 10 września 2019 roku; 

5.     zwolnić skazanego P L od kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

U z a s a d n i e n i e

W dniu 4 kwietnia 2019 roku Minister Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej  w trybie  art. 9 ust.1 lit. a  i art.10 Konwencji o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983 roku przejął do dalszego wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wobec obywatela polskiego P L wyrokiem norweskiego Sądu Okręgowego w Halden z dnia 00 marca 2018 roku w sprawie o sygnaturze 17-00000000MED-HALD i  utrzymanego w mocy przez Sąd Apelacyjny w Borgarting z dnia 00 sierpnia 2018 roku o sygnaturze 18-0000000AST- BORG/02.

   Zgodnie z treścią art. 611c § 1 k.p.k. po przejęciu orzeczenia do wykonania Sąd określa kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego oraz karę  podlegającą wykonaniu.

W ocenie Sądu czyn określony w § 232  i 231 norweskiej ustawy karnej wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 55 §3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, który jest zbrodnią zagrożona karą od 3 lat pozbawienia wolności.

Jako, że przejęcie do wykonania wyroku sądu norweskiego nastąpiło w trybie art. 9 ust.1 lit. a Konwencji Strasburskiej, to zgodnie z art.10 ust.1 Konwencji państwo wykonania jest związane rodzajem i wymiarem kary w orzeczeniu skazującym, chyba, że zachodzi potrzeba dostosowania kary w drodze orzeczenia sądowego z powodu jej niezgodności z ustawodawstwem państwa wykonania (art. 10 ust.2 Konwencji). Taka niezgodność w przedmiotowej sprawie nie zachodzi bowiem wymiar kary orzeczonej w wyroku nie przekracza górnej granicy zagrożenia przewidzianego przez państwo wykonania.

Przejmowanie skazania w trybie art. 9 ust.1 lit. a w zw. z art.10 Konwencji jest wykonaniem wyroku państwa obcego, który stanowi właściwe i podstawowe orzeczenie co do winy i kary takiego skazanego, i tylko w nadzwyczajnych okolicznościach (aby karę można było wykonać i by nie była ona sprzeczna z krajowym porządkiem prawnym) powinno się dopuszczać modyfikację takiej kary (Glosa Michała Hudzika do postanowienia SN z dnia 11 lutego 2004 roku  III K K 304/03).

Na poczet orzeczonej kary zaliczono skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w przedmiotowej sprawie w Norwegii oraz okres tymczasowego aresztowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po przekazaniu skazanego.

Z uwagi na konieczność zapewnienia skutecznego wprowadzenia kary pozbawienia wolności w Polsce stało się konieczne przedłużenie stosowanego środka zapobiegawczego, by zapewnić obecność skazanego w Polsce do czasu uprawomocnienia się przedmiotowego orzeczenia.

O zwolnieniu od kosztów postanowiono na mocy art. 624§1 k.p.k., uznając, że skazany odbywając długoterminową karę pozbawienia wolności nie jest w stanie ponieść tych kosztów.

  Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.

adwokat Białystok, konwencja o przekazaniu osób skazanych,

obrońca Białystok, Sąd Okręgowy, wniosek o kwalifikację prawną