Sygn.akt II Cz
000/21
Uzasadnienie
Postanowieniem
z dnia 00 października 2021 roku Sąd Rejonowy w S zagroził uczestniczce postępowania JR nakazaniem
zapłaty na rzecz wnioskodawcy KS kwoty 100 złotych za każde naruszenie obowiązku określonego w
punkcie IV wyroku Sądu Okręgowego w B z dnia 17 lutego 2021 roku w sprawie I C 0000/20 ustalającego
kontakty wnioskodawcy z córką JS oraz orzekł o kosztach postępowania.
W uzasadnieniu
swojego rozstrzygnięcia wskazał, że bezspornym w przedmiotowej sprawie było, że wnioskodawca
uprawniony był do kontaktów z małoletnią 2 czerwca, 3-6 czerwca, 9 czerwca, 11-13 czerwca, 16
czerwca, 25-27 czerwca. W sumie w czerwcu 2021 roku ojciec winien widzieć się z córką przez 13 dni.
Matka wskazuje, że strony ustaliły kontakt zastępczy, który przypadać miał w dniach 28-31
maja.Faktycznie zatem za 13 dni, ojciec miał zrealizować kontakt w wymiarze 4 dni.Trzeba też
zauważyć, że do kontaktu zastępczego nie doszło, bo gdy ojciec przyjechał po dziecko 28 maja, to
córka nie chciała z nim wyjechać. Na ten czas ojciec zaplanował z córką wyjazd nad morze, ale dziecko
otrzymało informację,że na miejscu będzie miało wkładane patyczki do nosa i z wyjazdu
zrezygnowało.Pomimo tego, że ojciec przekonywał, że nic takiego nie będzie miało miejsca,córka nie
chciała pojechać. Matka zaprzeczała temu, by to przez informację o patyczkach córka nie chciała
jechać, zdaniem uczestniczki córka nie chciała jechać z ojcem, bo ten przyjechał na spotkanie z nową
partnerką. Niemniej jednak trzeba zauważyć, że w aktach sprawy III Nsm 000/21 znajdują się stenogramy
z rozmów wnioskodawcy z córką, która potwierdza, że mama powiedziała jej o badaniu przez wkładanie
patyczków do nosa.
Jedyny kontakt
zastępczy odbył się 31 maja 2021 roku, przy czym zdaniem matki był to dzień zastępczy w zamian
za kontakt z 2 czerwca 2021 roku, jak i za kontakt z dnia 06 czerwca 2021 roku.Faktycznie jednak w
dniu 02 czerwca , ojciec pojawił się także w miejscu zamieszkania dziecka i zabrał córkę na spotkanie
z placu zabaw, a to dlatego,że córka do niego zadzwoniła. Spotkanie trwało od 16 do 20
z minutami.
Gdy zaś ojciec
stawił się na kontakt z dzieckiem w dniach wyznaczonych sądowym orzeczeniem, matka nie wydala
dziecka ojcu, twierdząc, że był kontakt zastępczy, co wyraźnie wynika z nagrania załączonego do sprawy
III Nsm 000/21 ( z dnia 03 czerwca 2021 roku). 4 czerwca 2021 roku, ojciec także przyjechał po córkę,
ale matka nie wpuściła go do domu,a próba odebrania córki na dworze nie była właściwa, ale
odpowiedzialność za tę sytuację ponosi także matka dziecka.
W zażaleniu na to postanowienie uczestniczka postępowania
zarzuciła
a) sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału
polegającą na uznaniu, że uchylała się od ciążącego na niej obowiązku wydawania dziecka do
kontaktów,
b) wadliwe pominięcie przy ocenie postawy uczestniczki postępowania zachowań
ojca dziecka wywołujących wokół kontaktów złą atmosferę, która źle wpływa na
dziecko,
c) wadliwe pominięcie uzgodnień zainteresowanych o kontaktach zastępczych za
mające przypaść w okresie wyjazdu uczestniczki z córką,
d) sprzeczność ustaleń Sądu z treścią materiału dowodowego, co do zamiany
kontaktów w innych datach, niż te w trakcie turnusu,
e) sprzeczność ustaleń, że brak kontaktów ojca z dzieckiem to wina skarżącej
i braku pieniędzy na uiszczanie wnioskodawcy po 100 złotych, gdy uczestniczka utrzymuje się z
renty i pracy,
f) bezzasadne oddalenie wniosków dowodowych skarżącej jako
zbędnych.
Wskazując na powyższe uczestniczka postępowania wniosła
o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku w całości.
Sąd Okręgowy zważył co następuje
Zażalenie uczestniczki postępowania nie jest zasadne.
Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy są prawidłowe iSąd Okręgowy przyjmuje je za słuszne.
Nie zachodzi sprzeczność tych ustaleń z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Skarżąca
przedstawiając w zażaleniu własną wersję przyczyn braku kontaktów wnioskodawcy z córką JS
bez zasadnie pomija brak własnych pozytywnych działań mających zapewnić rzeczywiste odbywanie
przedmiotowych kontaktów, a nawet podejmowania działań negatywnych wobec dziecka w tym zakresie.
Zamiast tłumaczyć dziecku niezbędność kontaktów z ojcem (co powinno być skuteczne wobec 7 letniej
córki) podejmowała celowo skarżąca działania przeciwne tj. straszyła dziecko, iż będzie miało
wkładane patyczki do nosa gdy pojedzie z ojcem na zaplanowany wyjazd nad morze. Podobne negatywne
działania podjęła uczestniczka postępowania w dniu 4 czerwca 2021 roku, gdy nie wpuściła wnioskodawcy
do domu celem odbycia kontaktów.
Opisane powyżej działania
uczestniczki postępowania są wystarczającą podstawą faktyczną do zagrożenia jej nakładaniem sum
odpowiednich po 100 złotych za każdy brak kontaktu w następnym okresie wmyśl art. 59815
kpc. Opisane w zarzutach zażalenia niewłaściwe traktowanie skarżącej przez wnioskodawcę, kłócenie się
ze skarżącą przy dziecku, wzywanie policji nie eliminują przytoczonych wyżej negatywnych
działań uczestniczki postępowania i braku odpowiedniego oddziaływania na córkę, ażeby do
przedmiotowych kontaktów rzeczywiście dochodziło.
Nie są trafne zarzuty zażalenia odnośnie oddalenia
wniosku dowodowego o przesłuchanie funkcjonariuszy policji.Wystarczające do poczynienia przyczyn
braku kontaktu okazały się notatki funkcjonariuszy policji, treść smsów i wyjaśnienia
zainteresowanych. Nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy źródła konfliktu skarżącej
z wnioskodawcą i ileś interwencji policji odbywanych na żądanie każdego z nich.Słusznie zatem Sąd I
instancji pominął jako nieprzydatny wniosek o dopuszczeniu dowodu z zeznań funkcjonariuszy policji.
Ustalona przez Sąd Rejonowy niewielka kwota 100 złotych leży w możliwościach majątkowych skarżącej i
jest adekwatna do zmobilizowania jej do podjęcia stosownych działań mających zapewnić rzeczywiste
realizowanie kontaktów córki z wnioskodawcą.
W świetle powyższego zażalenie to jako bezzasadne
podlega oddaleniu.
adwokat, białystok, bialystok, kontakty z dzieckiem, nakaz zapłaty, zażalenie, wnioskodawca, uczestnik postępowania
