Sygn. akt. III Nsm 000/21

POSTANOWIENIE

Dnia 14 października2021 roku

Sąd Rejonowy w S Wydział IIIRodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

                   Przewodniczący:  sędzia E W

                   Protokolant:        J B

po rozpoznaniu w dniu  13 października 2021 roku w S na rozprawie

sprawy z wniosku K S

z udziałem J R

o zagrożenie nakazaniem zapłatyza niewykonywanie kontaktów

postanawia:

1. zagrozić uczestniczce postępowania J R nakazaniem zapłaty na rzecz wnioskodawcy K S kwoty 100 zł (stu złotych) za każde naruszenie obowiązku określonego w punkcie IV wyroku Sądu Okręgowego w B z dnia 17 lutego 2021 roku wydanego w sprawie I C 000/20 ustalającego kontakty ojca i córki,
2. oddalić wniosek w pozostałym zakresie,
3. zasądzić od uczestniczki postępowania J R na rzecz wnioskodawcy K S kwotę 357,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 257,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia liczonymi za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Uzasadnienie

K S we wniosku przeciwko J R wniósł o zagrożenie uczestniczcepostępowania nakazaniem zapłaty na jego rzecz kwoty 150 złotych za każdenaruszenie obowiązków wynikających z wyroku Sądu Okręgowego w B z dnia 17lutego 2021 roku, sygn. akt IC 000/20 w przedmiocie kontaktów z małoletniącórką J S. Wnosił także o zasądzenie kosztów postępowania na swoją rzecz.

W uzasadnieniu wskazał, że we wskazanym wyżej wyroku w sprawie rozwodowejSąd Okręgowy ustalił terminy i sposób spotkań ojca i córki. Nakładającjednocześnie stosowne obowiązki na matkę małoletniej. Pomimo tego, uczestniczkanie wydała ojcu dziecka przez cały czerwiec 2021 roku. Kontakty nie odbyły się:2 czerwca, 3-6 czerwca, 9 czerwca, 11-13 czerwca, 16 czerwca, 25-27 czerwca. Wżadnym z tych dni uczestniczka nie wydała ojcu córki, nawet pomimo podejmowanejpolicyjnej interwencji.

W odpowiedzi na wniosek uczestniczka postępowania wnosiła o jegooddalenie na koszt przeciwnika procesowego.

Uczestniczka zaprzeczała, jakoby podejmowała działania zmierzające donaruszania obowiązków wynikających z tytułu wykonawczego. Podnosiła, że wsytuacji, gdy nie dochodziło do kontaktu, to wynikało to ze sprzeciwu dziecka,a nie z działań matki. Uczestniczka tłumaczyła także wnioskodawcy, by niezmuszał córki do spotkań, by nie straszył matki i dziecka policją. Uczestniczkapoza tłumaczeniem, by dziecko pojechało z ojcem, nie może podjąć żądnych innychdziałań. Nadto zadaniem uczestniczki ojciec swoją postawą zraża dziecko dokontaktów. W czasie inicjowania kontaktów, wnioskodawca jest agresywny słowniei fizycznie, wdziera się do mieszkania matki i potrafi kilkadziesiąt minutnamawiać córkę, by z nim wyszła, a gdy to nie skutkuje, wzywa policję. Dzieckoboi się kontaktów z ojcem, boi się, że za każdym razem, gdy nie będzie chciałopójść z wnioskodawcą, zostanie wezwana policja. Matka dziecka twierdzi, że namałoletnią tak szeroki zakres kontaktów ma negatywny wpływ. Dziecko przeżywadużo stresu, a wynika to z zachowania ojca.

Nadto rodzice dziecka ustalili w maju, że z uwagi na czerwcowy zaplanowanyurlop matki dokonają zamiany weekendów. Wnioskodawca miał przyjechać na kontaktw dniach 28-31 maja 2021 roku w zamian za kontakt 3-6 czerwca 2021 roku. 28maja dziecko jednak nie chciało jechać. Z kolei za kontakt w dniu 02 czerwca,ojciec miał spotkać się z córką 31 maja. K S przyjechał w tym dniu o godzinie18.00 i odwiózł dziecko o godzinie 21. Pomimo tego ojciec przyjechał także nakontakt w dniu 02 czerwca i siłą zabrał dziecko z placu zabaw.

W dniu 01 czerwca ojciec przyjechał po dziecko bez uprzedzenia i pozakontaktem wyznaczonym przez Sąd. Matka nie pozwoliła ojcu na zabranie dziecka zdomu. Podobnie, pomimo zamiany, wnioskodawca przyjechał do domu uczestniczki wdniu 03 czerwca. Wtargnął do domu, popychał uczestniczkę, chciał się spotkać zcórką. Uczestniczka musiała wezwać policję.

K S przyjechał także do domu matki dziecka w dniu 04 czerwca. Matka nieotworzyła ojcu drzwi mieszkania. Wnioskodawca czekał pod blokiemwnioskodawczyni kilka godzin i gdy matka wyszła z dzieckiem na zewnątrzpróbował wyrwać dziecko matce. Do kontaktu nie doszło, zapłakane dzieckoprosiło, by ojciec je puścił.

W dniach 6-19 czerwca 2021 roku matka odbywała urlop, na który zabierałatakże dziecko. Wnioskodawca wiedział już o tym w maju 2021 roku i fakt ten był przyczynązamiany weekendów. Pomimo tego, wnioskodawca wezwał policję do domu rodzicówuczestniczki i wskazał, że przetrzymują oni dziecko, co było ewidentnąnieprawdą, bowiem ojciec widział, że dziecko przebywa z matką.

W dniach 25-27 czerwca J nie chciała jechać z ojcem. Chciał on zabrać jądo babci, ale dziecko nie chciało tak daleko jechać. Ojciec namawiał córkę wdomu około 40 minut, dziewczynka się nie zgodziła.

Zdaniem uczestniczki, ojciec dręczy dziecko niezapowiedzianymi wizytami inieustannymi telefonami. Do kontaktów zaś nie dochodzi, bo są one zbyt szerokiei prezentowana w ich czasie postawa ojca źle wpływa na małoletnią.

SądRejonowy ustalił, co następuje:

J R i K S pozostawali wzawiązku małżeńskim od 2012 roku. Małżeństwo to zostało rozwiązane przez rozwódbez orzekania o winie stron przez Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 17lutego 2021 roku, w sprawie IC 000/20. Ze związku małżeńskiego stron pochodzijedyne dziecko zainteresowanych J S, urodzona w 2013 roku. We wspomnianymwyroku rozwodowym Sąd ustalił osobiste kontakty ojca i córki, bowiem miejscepobytu dziecka ustalono przy matce. Zgodnie z postanowieniem z punktu IV wyrokuojciec ma prawo do kontaktów z córką  międzyinnymi:

-       wkażdą środę od godziny 15.00 do godziny 19.00 (z wyjątkiem Świąt BożegoNarodzenia, ferii zimowych i wakacji letnich), 

-       wkażdy II i IV weekend miesiąca od piątku od godziny 16.00 do niedzieli dogodziny 18.00,

-       wweekend czerwcowy od czwartku od godziny 9.00 do niedzieli do godziny 17.00.

Kontakty odbywać się mająpoza miejscem zamieszkania dziecka i bez obecności matki.

Sąd Okręgowy ustalając wwyroku kontakty ojca i córki ustalił je w zakresie zbieżnym z zakresemokreślonym w postanowieniu zabezpieczającym z  grudnia 2020. Z kolei w uzasadnieniu tegoorzeczenia wskazano, że zasadnym jest ustalenie szerokich kontaktów ojca icórki, albowiem w okresie hospitalizacji matki, to ojciec zajmował siędzieckiem i czynił to dobrze. Stan swojego zdrowia powód konsultował także zlekarzem, który nie widział przeciwwskazań do tego, by ojciec samodzielniesprawował pieczę nad dzieckiem. Już wówczas podkreślano, że zapewnienieregularnych kontaktów dziecka z rodzicem, z którym dziecko na co dzień nie przebywa,jest niezbędne dla jego rozwoju.

W zażaleniu na postanowieniezabezpieczające, matka dziecka podnosiła argumenty tożsame z tymi, którepodnosi w niniejszym postępowaniu. Zażalenie zostało oddalone.

Kontakty wnioskodawcy z dzieckiem nie są jednak realizowane,zgodnie z orzeczeniem Sądu. Orzeczenie w przedmiocie kontaktów jest prawomocneod lutego 2021 roku, a jednak jeszcze przed wydaniem wyroku rozwodowego, wczasie obowiązywania postanowienia zabezpieczającego, kontakty nie byłyrealizowane prawidłowo, o czym świadczą notatki urzędowe sporządzone przezfunkcjonariusza policji z dnia 4 stycznia 2021 roku, 13 stycznia 2021, 23stycznia 2021. Z kolei notatki z września 2020 roku świadczą o bardzo napiętejsytuacji między stronami.

Zauważyć należy, że jest toczas, w którym trwa sprawa rozwodowa stron. Regulacja emocji w trakcie rozwodubardzo często bywa zaburzona. Jest to doświadczenie, które załamujedotychczasową linię życia małżonków. Wiąże się z kryzysem, który zaczyna sięzwykle na długo przed sprawą rozwodową i nie znika tuż po niej, ale bardzoczęsto sam proces rozwodowy wzmaga stres, który bywa silniejszy niż w fazierozpadu małżeństwa, kiedy to ustalone muszą być newralgiczne dla rozpadającejsię rodziny kwestie związane z alimentami, z władzą rodzicielską, z miejscempobytu dzieci, czy właśnie kontaktami z dziećmi.

Dla tej sprawy, istotneznaczenie ma to, że Sąd Okręgowy ustalając osobiste kontakty ojca z córką,wysłuchując strony w czasie rozprawy rozwodowej, uznał, że dobro dziecka wymagazachowania regularnej więzi i wyraźnie zaznaczającej się obecności ojca w życiucórki. Notatki ze stycznia 2021 roku, czy września 2020 roku, nie doprowadziłydo przekonania, ani też nie wykazano tego bardziej miarodajnymi dowodami niżliopis z interwencji policyjnej, że córka stron boi się ojca, że ojciec ma nawłasne dziecko destrukcyjny wpływ.

Po prawomocnym zakończeniusprawy rozwodowej wciąż pojawiają się problemy z kontaktami ojca i córki. Zmarcowej, kwietniowej i majowej  notatkipolicyjnej wynika, że rodzice dziecka nadal nie współpracują, a ostatecznądecyzję o kontaktach, ich miejscu i wymiarze podejmuje siedmioletnia córkastron.

Najtrudniejszym dla wnioskodawcymomentem był czerwiec 2021 roku, kiedy to niemal przez cały miesiąc nie doszłodo jego kontaktów z dzieckiem. Dlatego też w lipcu 2021 roku do Sądu wpłynąłwniosek o zagrożenie nakazaniem zapłaty uczestniczce postępowania zaniewywiązywanie się z postanowień tytułu wykonawczego.

Sądzważył, co następuje:

  Okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy byłoustalenie, czy uczestniczka postępowania uchylała się od ciążącego na niejobowiązku wydawania ojcu dziecka w czasie ustalonych przez Sąd kontaktów. Wprzypadku niewykonywania obowiązków wynikających z orzeczenia w przedmiociekontaktów z dzieckiem Sąd rozstrzyga czy istniejące przeszkody leżą po stronieosoby pod której pieczą dziecko pozostaje, czy też są od niej niezależne.

Zgodnie z treścią art. 598¹⁵§ 1 k.p.c. jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje alboniewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartejprzed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniającsytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osobyuprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każdenaruszenie obowiązku.

Celem regulacji art. 598¹⁵k.p.c. jest przymuszenie osoby zobowiązanej, do realizacji obowiązku.Postępowanie nie może natomiast prowadzić do nieuzasadnionego wzbogaceniauprawnionego. Przepis nie ustanawia dolnej ani górnej granicy sumy, nakazaniemzapłaty którą zagraża sąd. Suma pieniężna powinna uwzględniać sytuację majątkowąosoby, pod którą pieczą dziecko pozostaje, a która nie wykonuje alboniewłaściwie wykonuje obowiązki dotyczące kontaktów z dzieckiem. Wysokośćzagrożenia powinna stanowić istotną dolegliwość dla zobowiązanego tak, abygwarantowała skuteczność prawidłowego wykonywania kontaktów.

W ocenie Sądu, uczestniczkapostępowania nie wykonuje sądowego orzeczenia ustalającego kontakty. JolantaRaczkowska powoływała się w swojej argumentacji na fakt, iż to przede wszystkimdziecko nie chce widzieć się z ojcem. Córka stron decyduje, czy uda się nakontakt z ojcem i gdzie do tego spotkania dojdzie, a na postawę siedmiolatkiuczestniczka postępowania nie ma żadnego wpływu, nie może bowiem zmusić córkido kontaktu z ojcem. Inną podnoszoną przez uczestniczkę okolicznością był fakt,iż to ojciec odpowiada za to, że do tych kontaktów nie dochodzi, boniewłaściwie traktuje matkę dziewczynki, jest agresywny fizycznie i słownie,nęka uczestniczkę postępowania, kłóci się z nią przy dziecku, zastrasza,nieustannie wzywa policję. Trzecią grupą argumentów były twierdzenia, że dokontaktów w czerwcu nie doszło z przyczyn obiektywnych, za które matka dzieckanie ponosi odpowiedzialności, jak choćby termin turnusu rehabilitacyjnego,niemniej jednak strony ustaliły termin kontaktów zastępczych, więc w istocieojciec dziecka zrealizował spotkania.

W przedmiotowej sprawiebezspornym było, że wnioskodawca uprawniony był do kontaktów z małoletnią wdniach 2 czerwca, 3-6 czerwca, 9 czerwca, 11-13 czerwca, 16 czerwca, 25-27czerwca. W sumie w czerwcu 2021 roku ojciec winien widzieć się z córką przez 13dni. Matka wskazuje, że strony ustaliły kontakt zastępczy, który przypadać miałw dniach 28-31 maja. Faktycznie zatem za 13 dni, ojciec miał zrealizowaćkontakt z wymiarze 4 dni. Trzeba też zauważyć, że do kontaktu zastępczego niedoszło, bo gdy ojciec przyjechał po dziecko 28 maja, to córka nie chciała z nimwyjechać. Na ten czas ojciec zaplanował z córką wyjazd na wakacje, ale dzieckootrzymało informację, że na miejscu będzie miało wkładane patyczki do nosa i ztego powodu z wyjazdu zrezygnowało. Pomimo tego, że ojciec przekonywał, ze nictakiego nie będzie miało miejsca, córka nie chciała. Matka zaprzeczała temu, byto przez informację o patyczkach córka nie chciała jechać, zdaniem uczestniczkicórka nie chciała jechać z ojcem, bo ten przyjechał na spotkanie z nowąpartnerką. Niemniej jednak trzeba zauważyć, że w aktach sprawy III Nsm 000/21 znajdująsię stenogramy z rozmów wnioskodawcy z córką, która potwierdza, że mamapowiedziała jej, że o badaniu poprzez wkładanie patyczków do nosa.

Jedyny kontakt zastępczyodbył się 31 maja 2021 roku, przy czym zdaniem matki był to dzień zastępczy takzamian za kontakt z 2 czerwca 2021, jak i za kontakt z dnia 06 czerwca 2021roku. Faktycznie jednak w dniu 02 czerwca 2021 roku, ojciec pojawił siętakże  w miejscu zamieszkania dziecka izabrał córką na spotkanie z placu zabaw, a to dlatego, że córka do niego. Spotkanietrwało od 16.15 do 20.00 z minutami ( zapis rozmowy sms-owej).

Gdy zaś ojciec stawiał się nakontakt z dzieckiem w dniach wyznaczonych sądowym orzeczeniem, matka niewydawała dziecka ojcu, twierdząc że był kontakt zastępczy, co wyraźnie wynika znagrania załączonego do sprawy III Nsm 000/21 (z dnia czerwca 2021 roku). 4czerwca 2021 roku, ojciec także przyjechał po córkę, ale matka nie wpuściła godo domu, a próba odebrania córki na dworze nie była właściwa, aleodpowiedzialność za tę sytuację ponosi także matka dziecka.

Ojciec nie przyjeżdżał naspotkanie 5 ani 6 czerwca, bo od tej daty rozpocząć miała się urlop matkidziewczynki. Wnioskodawca został o tym poinformowany: listownie, telefoniczniei sms-owo. Wnioskodawca twierdzi jednak, że został postawiony przed faktemdokonanym. Nikt z nim tego nie uzgadniał, nie mógł nic zrobić, szukałrozwiązania, chciał porozumieć się z uczestniczką na jakąś choćby namiastkęspotkania – urlop J R odbywał się blisko miejsca zamieszkania babcidziewczynki, więc uczestnik proponował, by zabrać dziecko do babci na dzień lubdwa (zapis rozmowy sms-owej z 29 maja i zapis rozmowy z 29 maja – kiedy toojciec proponuje zamianę na weekend w zamian za brak kontaktu w czasie turnusu,nazywanego też obozem).

Z kolei w daniach 25-27czerwca do kontaktu nie doszło, bo córka nie chciała jechać. Ojciec chciałzabrać dziecko na Mazury do domu babci.

Zgodnie z treścią art. 113§ 1 kro stanowi, iż niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ichdzieci mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów.

Sąd podkreśla, że dzieckopozbawione kontaktu osobistego z którymkolwiek z rodziców rozwija się w sposóbniepełny,  gdyż obca jest mu potrzebabudowania w sobie więzi z drugim rodzicem. Uniemożliwienie utrzymywaniawłaściwego kontaktu osobistego pomiędzy rodzicem a dzieckiem narusza interes małoletniego,gdyż dobru dziecka nie służy zerwanie osobistej styczności z drugim rodzicem.Wnioskodawca nie sprawując osobistej pieczy nad dzieckiem, musi zabiegać okontakty z córką, bo ma świadomość, że to on jest odpowiedzialny za relacje zdzieckiem. Z kolei uczestniczka postępowania w istocie czuje się zwolniona zobowiązku zabezpieczania i troszczenia się o kontakty ojca z córką, choć jaksama twierdzi do około 70% spotkań nie doszło do skutku, bo nie chciało tegodziecko.

Podstawową przesłankąuwzględnienia wniosku jest niewykonywanie lub niewłaściwe wykonywanieobowiązków wynikających z orzeczenia ustalającego kontakty z małoletnią. Wniniejszej sprawie niewątpliwie kontakty ojca z córką nie są realizowane wsposób właściwy. Pomimo, że uczestniczka postępowania kwestionowałaokoliczności wskazywane przez wnioskodawcę, to z zaprezentowanego materiałudowodowego jednoznacznie wynika, iż nie wykazuje ona woli i chęci, abyrealizować sądowy tytuł. Sąd nie miał wątpliwości, iż główną przyczyną nieprawidłowejrealizacji kontaktów jest wzajemna niechęć stron i poczucie uczestniczkipostępowania, że to nie ona jest zobowiązana do realizacji kontaktów, aledecyzja w tej kwestii przynależy dziecku. Taka postawa widoczna jest nanagraniach załączonych przez matkę do wniosku w sprawie III Nsm 000/21, aletakże w zapisach rozmów sms-owych – por. 43 zapis sms-ów matki z dnia 24 maja2021r., jak również w jej zeznaniach por. przykładowo „jak J mówi, że chcejechać to wychodzi, jak nie powie, że chce jechać, to ja nie otworzę drzwi”.Świadek K R – ojciec uczestniczki zeznaje, „nie słyszałem, żeby matka mówiładziecku, by nie jechało, ona mówiła, że chcesz to jedź, nie chcesz to nie jedź,to twoja decyzja”.

Nieporozumieniem jestpozostawianie decyzji w przedmiocie kontaktów ojca i córki w rękachsiedmioletniego dziecka. Sąd Okręgowy ustalając kontakty ojca i dzieckaobowiązek wydania dziecka ojcu nałożył na jego matkę. Nie nałożył tegoobowiązku na dziecko. Zgodnie z zacytowanym wyżej przepisem art. 113 par. 1krio kontakty są także obowiązkiem dziecka, a za realizację obowiązkównałożonych na małoletnie dziecko odpowiada jego rodzic. Przykładowo zarealizację obowiązku szkolonego i obowiązku nauki – odpowiada rodzic, podpieczą którego znajduje się dziecko. Gdy dziecko nie realizuje swychobowiązków, Sąd opiekuńczy może wdrażać postępowania z urzędu, które będąingerować we władzę rodzicielską rodzica, który przyzwala na niewłaściwezachowania dziecka. Nie można oczekiwać, że małe dziecko będzie w stanieprzewidzieć skutki własnych decyzji o tym, że nie chce widzieć się z ojcem.Małoletnia nie przewiduje, że doprowadzi to do erozji więzi z ojcem, żedoprowadzi to do eskalacji nieprozumień między rodzicami, że pozbawia się istotnegowkładu wychowawczego ze strony drugiego rodzica, że może to także negatywniewpłynąć na kształtowanie się w wieku dojrzałym jej osobistych relacjiinterpersonalnych.

Uczestniczka postępowaniajest zatem odpowiedzialna za to, by dziecko do spotkania przygotować, by je dospotkania stosownie zmotywować, przekonać i zachęcić. Tymczasem uczestniczka,tak jak miało to miejsce 4 czerwca nie daje ojcu nawet przestrzeni, by ten mógłustalić, dlaczego córka nie chce z nich jechać. Nie otwiera mu po prostu drzwimieszkania. A jak wynika z nagrania z dnia 31 maja 2021, złączonego przez matkędo wniosku w sprawie III Nsm 000/21 córka stron, to właściwie nie wie, dlaczegonie chce z ojcem jechać na kontakt. Dziecko stron musi otrzymać wyraźnykomunikat w jakich sprawach rodzice podejmują decyzje, a w jakich konsultująsię z dzieckiem. Aktualnie, to małoletnia J podejmuje decyzje w przedmiociekontaktów z ojcem, a decyzja ta może być przez dziecko odbierana jako wybórmiędzy mamą a tatą. Tego typu wybory wzmacniają w dziecku konflikt lojalności.Dziecko potrzebuje obojga rodziców, którzy ze sobą współpracują. Widząc tęwspółpracę dziecko dostaje sygnał, że mimo rozstania ma pozwolenie na bycieblisko z mamą i tatą jednocześnie.

Przede wszystkim zatem,decyzja o tym, czy do kontaktu dojdzie, czy nie, nie może być pozostawiona wgestii dziecka. Bynajmniej, nie jest to okoliczność, która mogłabyusprawiedliwiać uczestniczkę.

Po drugie, uczestniczkatłumaczyła, że strony ustaliły kontakt zastępczy, więc wniosek ojca jestnieuzasadniony. Sąd argumentacji tej nie podziela z powodów, które wiążą sięściśle z tym, co napisano powyżej. Rodzice ustalili kontakt zastępczy zaweekend 3-6 czerwca w dniach 28-31 maja. 28 maja nie doszło do spotkania, bodziecko nie chciało pojechać. Wnioskodawca uznał zatem i w ocenie Sąduzasadnie, że ma prawo do realizacji kontaktu w pierwotnym terminie 3-6 czerwca.Tymczasem, gdy ojciec przyjechał w dniu 3 czerwca na spotkanie, matka wezwałapolicję i ojca wypraszała z domu, twierdząc, że ustalone było spotkaniezastępcze – które Sąd podkreśla nie doszło do skutku. A z nagania z dnia 3czerwca przedłożonego przez uczestniczkę (por. akta III Nsm 000/21) nie wynika,by córka nie chciała z ojcem jechać. To matka zadecydowała, że do spotkania niedojdzie.

Uczestniczka postępowania niewykazała także żadnej inicjatywy, by ustalić kontakt zastępczy za niemożnośćzrealizowania przez ojca kontaktów z córką w okresie turnusu rehabilitacyjnego.Jakkolwiek zdarzają się sytuacje, gdy czas kontaktu rodzica z dzieckiem zbiegasię z innymi wydarzeniami, przez które realizacja spotkania jest niemożliwabądź utrudniona, ale to nie oznacza, że w pełni usprawiedliwione jestzaniechanie kontaktu. W niniejszej sprawie, ojciec chciał ustalić kontaktzastępczy z matką dziecka, o czym świadczą jego sms-sy. Matka jednak w pełniprośby te zignorowała, uznając że nie ponosi odpowiedzialności za wyznaczonytermin urlopu. Ponosi jednak odpowiedzialności za minimalizowanie szkód, jakieniosą w sobie długie rozłąki rodzica i dziecka. Faktem jest bowiem, że rozłąkitakie prowadzą do osłabiania więzi, zaniku wspólnych spraw, poczucia bycia wewspólnocie także z drugim rodzicem.

Nie potwierdzały się takżetwierdzenia matki o tym, że córka boi się wnioskodawcy, że ojciec źle traktujecórkę. Zachowania małoletniego dziecka, które opisuje uczestniczkapostępowania, a które miały miejsce tak w czasie sprawy rozwodowej, jak i jakiśczas po jej zakończeniu, mogą być także wynikiem silnego obciążania córki stronrozpadem rodziny, procesem rozwodowym. Córka stron jest mocno związana z matką,matka jest jej pierwszoplanowym opiekunem,  a więc zachowanie matki będzie odzwierciedlałosię w samopoczuciu dziecka. Tym bardziej, że był czas, gdy matka mieszkała wrazz córką w domu swoich rodziców. Rozmawiało się w domu o rozwodzie. Ojciecuczestniczki, co wynika z jego zeznań, krytykuje postawy ojca w obecnościwnuczki (jak choćby niedotrzymywanie obietnic – sam pierwszy inicjuje takietematy). I jakkolwiek Sąd nie pochwala niedotrzymywania obietnic, tokorygowanie postaw rodzica, winno następować poprzez rozmowę z zainteresowanymi to bez obecności dziecka.

Nadto, gdy rodzice są zajęciwalką pomiędzy sobą, własnym żalem, dziecko może przestać radzić sobie zpodstawowymi czynnościami życia codziennego, mogą także pojawić się zachowaniazwiązane z powrotem do wcześniejszej fazy rozwojowej, tak jak nocne moczenie,seplenienie – o czym wspominała matka.

Dzieciw wieku J S, nie potrafią jeszcze wyrażać przeżywanych przez siebie trudnych dozrozumienia emocji i uczuć. Dlatego też te stresujące dla dziecka wydarzenia, asą nimi rozpad rodziny, konflikt między rodzicami, brak wzajemnej współpracymiedzy nimi, brak życzliwej atmosfery w jakiej ojciec inicjuje kontakty zdzieckiem, mogą objawiać poprzez zaburzenia somatyczne. Bynajmniej jednak,niniejsze postępowanie nie wykazało, że za taki rozstrój dziecka, winę ponosiwnioskodawca. 

Wocenie Sądu, postawa uczestniczki postępowania, uzasadniała wniosek ojcadziewczynki. J R nie realizuje sądowych kontaktów. Formalnie, pozornieprzystaje na kontakt zastępczy, nie dokładając najmniejszych starań, byspotkanie takie faktycznie zostało zrealizowane, a odpowiedzialność za takistan rzeczy przerzuca na małoletnie dziecko. Podobnie wyznaczona data turnusurehabilitacyjnego dała uczestniczce podstawę do twierdzenia, że to nie onaponosi odpowiedzialność za brak kontaktu w tej dacie. Formalnie bowiem, to nieuczestniczka wyznaczała te daty, ale faktycznie ponosiła odpowiedzialność zaskuteczne ustalenie terminu spotkania zastępczego, choćby z tego względu, że urlopdedykowany był matce, a nie córce, tymczasem uczestniczka prośbę ojca o takiespotkanie w pełni zignorowała, twierdząc na rozprawie, że o to nie wnosił, choćzapisy sms-owe dowodzą inaczej.  Z kolei25-27 czerwca w ogóle do spotkania ojca i córki nie doszło, bo ponownie niechciała tego córka.

Sąd uznał, iż zagrożenieuczestniczce postępowania nakazaniem zapłaty 100 zł za każde naruszenieustalonych w postanowieniu kontaktów sprawi, iż uczestniczka postępowaniazacznie się do nich stosować. Nada im odpowiednią rangę i znaczenie. Winno totakże wprowadzić stałość i przewidywalność w kontakcie rodzica i dziecka, ate  są bardzo ważne dla prawidłowego rozwoju dziecka.Rozstrzygnięcie to winno także zdjąć z barków dziecka odpowiedzialność zadecyzję w kwestii kontaktów. Dziecko stron nie może być stawiane w roli„załatwiacza”, „mediatora”, czy „sędziego”. Kwota orzeczona przez Sąd będzieodpowiednio dolegliwa i możliwa do spłaty przez uczestniczkę postępowania,która osiąga stałe miesięczne wynagrodzenie oscylujące wokół najniższejkrajowej, otrzymuje także rentę socjalną w wysokości 1.666 złotych. Wpozostałym zakresie wniosek został oddalony, jako nadmierny.

Należy wskazać, że szeregokoliczności podnoszonych przez strony nie miało większego znaczenia wniniejszej sprawie. Sąd nie był obowiązany ustalać, które z rodziców częściejwzywa policję, które czyni to w sposób zasadny, a które przekracza zasadywspółżycia społecznego. Prawne istotne okoliczności tej sprawy, nie zmierzałydo ustalenia, jak przebiegały kontakty ojca i córki od chwili ich ustalenia dochwili zamykania rozprawy, choć zeznania stron i policyjne notatki rysują tłotych wydarzeń i czynią to w ocenie Sądu w sposób wystarczający, pozwalającyustalić jakość komunikacji między rodzicami dziecka. Nieistotnym było także,czy ojciec przekazał matce adres swojego zamieszkania i ile razy sięprzeprowadzał. Od tych bowiem zdarzeń nie zależały kontakty ojca i córki. Tytułwykonawczy w tej kwestii jest jednoznaczny. Ojciec ma prawo odbyć spotkanie zcórką poza miejscem jej zamieszkania, bez obecności matki. Jest to czas tychdwojga ludzi, a ojciec ponosi odpowiedzialność za jakość i atrakcyjność tegospotkania.  Kontakt nie musi odbyć się wściśle ustalonym miejscu. Nie budzi zaś wątpliwości, że dziecku, które jest podopieką ojca nie dzieje się krzywda, nie naraża się je na niebezpieczeństwo.Dlatego też Sąd pominął wnioski dowodowe uczestniczki zgłoszone na ostatniejrozprawie. Tym bardziej, że uczestniczka mogła zapoznać się z aktamininiejszego postępowania. Zapoznała się z aktami sprawy III Nsm 000/21 w dniu13.10.2021 roku, mogła uczynić to także z aktami tej sprawy. Postępowaniewykonawcze nie powinno zaś przeradzać się w postępowanie modelujące zakreskontaktów, a tym samym nie powinno zmierzać do nieuprawnionej modyfikacjiorzeczenia ustalającego kontakty.

Mając na uwadze powyższe iwyżej przytoczone przepisy prawa, orzeczono jak w sentencji postanowienia.